جنگ های صلیبی به سلسله جنگ هایی گفته می‌شود که طی ۲۰۰ سال بین مسیحیان و مسلمانان در گرفت. این جنگ ها در سال ۱۰۹۶ به تحریک پاپ اوربن دوم آغاز شد. در این مقاله به اختصار به شرح جنگ های صلیبی می پردازیم و سپس به بررسی علل و پیامدهای آن خواهیم پرداخت.
آغاز جنگ های صلیبی
اولین جنگ صلیبی در سال ۱۰۹۶ در شورایی به نام “شورای کلرمونت”، با تصمیم پاپ اوربن و ۲۰۰ نفر از اسقف ها، با هدف تصرف اورشلیم آغاز شد. صلیبیون در طی ۳ سال موفق شدند قونیه، انطاکیه، ادسا و اورشلیم راتصرف کنند. در جنگ های دوم و سوم، این شهرها بارها و بارها دست به دست شدند و در نهایت پس از جنگ سوم، “صلاح الدین ایوبی” توانست با امضای قراردادی جنگ را خاتمه دهد.
براساس این قرارداد اورشلیم به مسلمانان پس داده شد. مسیحیان ساکن اورشلیم می‌توانستند به زندگی در آنجا ادامه دهند و زیارت از بیت‌المقدس و ارض مقدس بدون سلاح آزاد بود. پس از جنگ سوم، صلیبیون به جای تبعیت از پاپ، جنگ ها را ادامه دادند و به مصر و کشورهای دیگر حمله کردند و مسیحیان بسیاری را کشتند.
علل اولیه
بی شک علل آغاز جنگ های صلیبی با علل ادامه آن متفاوت است.
علل اولیه جنگ های صلیبی عبارتند از : علل مذهبی، سیاسی، اقتصادی
از لحاظ مذهبی می‌توان گفت، بالا رفتن محدوده قدرت و نفوذ کلیسا در بین مردم، تأثیر زیادی بر آغاز جنگ داشت. بسیاری از مردم به خاطر بخشیده شدن گناهان و رهاسازی بیت المقدس و ارض مقدس عیسی به این جنگ رفتند. پاپ به عنوان محرک این جنگ از هر لحاظ در بین اروپاییان نفوذ داشت.
از دید اقتصادی، در آن زمان مردم به خصوص قشر روستاییان و دهقانان در فقر و فلاکت به سر می بردند. فئودالیسم، در اروپا باعث بیشتر شدن این فشار بر روی مردم شده بود.
در بعد سیاسی جنگ، می توان به از دست رفتن قدرت امپراتوری بیزانس و تسلط ترکان سلسله سلجوقیان در اروپای شرقی اشاره کرد. امپراتوری بیزانس که در نجات و رهایی مسیحیان ناموفق بود از پاپ برای آزاد کردن مسیحیان منطقه کمک خواست.
ادامه دارد...
نوشته شده توسط:ثمین وطنی
